You Are A Beautiful Mistake - epilogue.

W chwili, kiedy opuściłem nasze mieszkanie, miałem w głowie tysiące myśli. Rozsądek i duma nakazywały mi pójść, nie wracać i nie pokazywać, jak bardzo boli mnie ta cała sytuacja. Mówiły, że muszę się nauczyć żyć bez niego, bo czegoś takiego jak zdrada nie powinno się wybaczyć nigdy w życiu. Z drugiej strony serce krzyczało, że nie wytrzyma ani chwili bez niego, a co dopiero spędzić resztę życia bez niego.

Jak mogłem nie zwariować?

- Harry! – Zatrzymałem się gwałtownie przed samochodem, kiedy usłyszałem wołanie Louisa. Czego on jeszcze ode mnie chciał? Odwróciłem się, nawet na niego nie patrząc. Nie mogłem, nie miałem siły. – Harry, nie odchodź…

- Miałeś za mną nie iść! – Wrzasnąłem. Nasze spojrzenia w końcu się spotkały i… zobaczyłem łzy w jego oczach. Łzy w oczach Louisa. I chyba tylko to mnie powstrzymało przed odejściem. Bo najzwyczajniej w świecie mnie zamurowało.

- Harry, pozwól mi chociaż coś powiedzieć… - szepnął błagalnie, kiedy się zbliżył. – Nie zdradziłem cię, słyszysz?

Przymknąłem powieki, zaciskając usta w wąską linię.

- Naprawdę nie pamiętam nic a nic z tego wieczoru… Ale jedno wiem na pewno. Nie zdradziłem cię. I nigdy bym tego nie zrobił, słyszysz mnie?

Otworzyłem usta, aby coś powiedzieć, ale w tym momencie Louis ułożył swoje dłonie na moich policzkach i odebrało mi mowę.

- Nie wiem, jak mam cię do tego przekonać…

- Po prostu mi to udowodnij – wyszeptałem. – Udowodnij mi, że z Beatrice nic cię nie łączy i że wy… Cholera – przekląłem, kiedy tak po prostu się rozpłakałem.

Louis przygarnął mnie w swoje ramiona, mocno tuląc i głaszcząc po włosach. On także nie umiał powstrzymać emocji. Płakał razem ze mną i powtarzał, że mnie kocha, i że wszystko skończy się już niedługo. A ja mu zaufałem.

Nie na próżno?

*

Następnego dnia mieliśmy wywiad z samego rana. Nigdy nie stresowałem się przed występem na żywo, ale wtedy było inaczej. Louisa nie było, kiedy się obudziłem. A od chłopaków dowiedziałem się, że pojechał do Simona, aby porozmawiać.

Obawiałem się tego, co się wydarzy. To wszystko nie wróżyło nic dobrego.

Próbowałem kilkakrotnie dodzwonić się do swojego chłopaka, ale nie odbierał. Louis napisał mi wiadomość na pięć minut przez rozpoczęciem programu, że już jest w budynku i zaraz nas znajdzie. A chwilę później dostrzegłem zdenerwowanego chłopaka i nie wiedziałem, czy bardziej mam ochotę skopać mu tyłek za ten numer ze zniknięciem, czy przytulić i zapytać, co się stało. Bo od samego momentu pojawienia nie odezwał się słowem i przez pół wywiadu siedział i tylko się uśmiechał.

- A skoro mowa o nowym teledysku… - Prezenterka zwróciła się do Louisa. – Za chwilę zaśpiewacie tutaj dla nas najnowszą piosenkę. Liam nam już powiedział, że będzie opisywała miłość dwojga ludzi, którzy świata poza sobą nie widzą. – Kobieta uśmiechała się coraz szerzej. Wiedziałem do czego zmierza i nie podobało mi się to. – Zamierzacie nakręcić do tej piosenki teledysk, skoro promuje waszą najnowszą płytę?

- Och, z pewnością nakręcimy. – Entuzjazm, który pojawił się w wypowiedzi Louisa, zaskoczył nie tylko mnie, ale resztę naszych przyjaciół. – Mamy już wstępny plan, a dzisiaj rozmawiałem z Simonem i… mogę stwierdzić, że z pewnością będzie to jeden z naszych najlepszych teledysków.

- Jesteś taki podekscytowany… - zauważyła prezenterka. – Zdradzisz nam, dlaczego? Och! A może namówiłeś Simona na to, aby wystąpiła w nim Beatrice?

Zaniemówiłem, opuszczając głowę i patrząc w dłonie. Na chwilę zapanowała cisza w studiu, którą przerwał Louis, swoim chichotem. Wszyscy spojrzeli na niego w zdumieniu.

- Piosenka jest o dwóch osobach, którzy świata poza sobą nie widzą, prawda? – zapytał Louis retorycznie. Prezenterka przytaknęła skinieniem głowy. – A ja i Beatrice nie byliśmy nigdy na poważnie.

Otworzyłem szeroko oczy, kiedy usłyszałem jego słowa. Spojrzałem na niego, ale on się tylko łagodnie uśmiechnął i skinął głową.

- Jak to? – zapytała oszołomiona prezenterka.

- Normalnie – odparł Louis, po czym wzruszył ramionami. – To Beatrice powiedziała, że jesteśmy parą, ja nie potwierdziłam tego. A potem… Tak wyszło, że potem nie mieliśmy okazji temu zaprzeczyć.

- Ale widywano was razem, trzymaliście się nawet za ręce… Jak to?

- Przyjaźnimy się tylko. Bo… ja już kogoś kocham. Byliśmy ze sobą jeszcze przed całą naszą karierą i… nie mówiliśmy o tym głośno, bo nie uznawaliśmy takiej potrzeby.

- Oooh! W studiu robi się coraz goręcej! – Zawołała podekscytowana prezenterka do kamery, która zrobiła zbliżenie na nią. – Ale na więcej pytań, odpowiedź poznacie zaraz po krótkiej przerwie. – Dodała, uśmiechając się słodko.

Ktoś z ekipy zawołał „stop” i wtedy kobieta odetchnęła głośno. Spojrzała z uśmiechem na Louisa, puszczając mu oczko.

- Mam nadzieję, że będziesz równie ochoczy do rozmowy po przerwie, przystojniaku.

Mieliśmy jakieś dziesięć minut przerwy. Mogliśmy spokojnie pójść do garderoby i napić się czegoś w spokoju. Szybko to wykorzystałem i kiedy tylko zamknęły się drzwi za nami wszystkimi, bez namysłu przyparłem Louisa do ściany, zmuszając do tego, aby spojrzał na mnie.

- Co ty odpieprzasz? – zapytałem drżącym głosem. – Chyba ty nie…

- Właśnie tak.

- No nareszcie! – zawołał Niall, obejmując moje ramiona i przytulając się do mnie.

A ja nadal patrzyłem w osłupieniu na Louisa, który był bardzo pewny siebie. Jak jeszcze nigdy dotąd. Czułem, że nie do końca wie, co robi. To mogło przecież przekreślić wszystko… przecież tak daleko zaszliśmy.

- A co, jeśli to zniszczy zespół? Naszą karierę? – zapytałem z oburzeniem.

- Jeśli można… - szepnął Liam nieśmiało. – Byliśmy przyjaciółmi jeszcze zanim byliśmy sławni, wiesz? I jeśli przez to stracimy fanów… kogo to obchodzi? Gdyby nie Nathalie, nie byłoby nas tutaj i teraz pewnie byśmy studiowali gdzieś blisko siebie i… też byłoby cudownie.

- Co? – Wydusiłem z niedowierzaniem. – Jak to? Ja myślałem, że wy…

- Będziemy mieli wam to za złe? – dokończył Zayn, po czym roześmiał się. – Oczywiście, że nie.

- Kochamy was – wtrącił Niall, tuląc się do mnie bardziej.

Nie wierzyłem w to, co słyszałem. Nie miałem nawet okazji nic powiedzieć, kiedy do garderoby zapukał ktoś z obsługi i zawołał nas na poprawę makijażu. Ciągle byłem w szoku. Kiedy szliśmy do studia i wywiad znów trwał na żywo, czułem ogromne podniecenie. A moje serce pędziło w niesamowitym tempie, kiedy Louis zaczął opowiadać o osobie, którą kocha. Trzymał wszystkich w niepewności do samego końca.

- Musisz naprawdę kochać tą dziewczynę – powiedziała wzruszona prezenterka.

- Właściwie to chłopak. Mam chłopaka. – Odparł bez ogródek. – I on towarzyszy mi przez całe życie.

- Są najsłodszą parą, jaką kiedykolwiek w życiu spotkałem – wtrącił Niall.

- Ale przyznasz, że czasem ta ich słodkość cię przybija? – Roześmiał się Zayn.

- Ale kto to jest? Znamy go? – dopytywała prezenterka.

- Oczywiście – odezwałem się w końcu, przybierając na twarz szczęśliwy uśmiech.

Wtedy Louis objął mnie w pasie, cmokając w policzek.

- To jest ten mój najcudowniejszy chłopak na świecie – odparł Louis z dumą.

Uśmiechnąłem się jeszcze szerzej, czując niewyobrażalne szczęście. Wierzyłem, że od tamtej pory wszystko może być już tylko lepsze. Nie było tajemnic, nie było problemów.

cóż, jak widzicie, to koniec. nie wiem... było mi cholernie trudno się za to zabrać, ale w międzyczasie napisałam shota z Zarrym, którego zobaczycie tutaj bardzo szybciutko. i przy okazji otrzymacie ode mnie małą informację. :3 ale to wszystko niebawem.

przepraszam, że kończę jak kończę. musiałam to skończyć teraz, chociaż chciałam napisać więcej rozdziałów. choć skończyłoby się tak czy tak w podobny sposób, tylko to wszystko przyspieszyłam. cóż, dziękujemy każdemu, kto czytał i był z nami. <3